Θυμάστε εκείνα τα τυπικά ανέκδοτα με το πανομοιότυπο, επαναλαμβανόμενο ξεκίνημα «ένας Ιταλός, ένας Γερμανός κι ένας Έλληνας»; Ε λοιπόν στο παρόν φιλμ έχουμε τέσσερις Αμερικανούς (δύο άντρες, δύο γυναίκες), έναν Γερμανό κι έναν Έλληνα και μια ξεχασμένη κοινωνία σύγχρονων Μάγια. Όλοι αυτοί συνθέτουν το ανθρώπινο δυναμικό που νοηματοδοτεί το «The Ruins», ένα καινοφανές αλλά ελλιπές φιλμ τρόμου που εμφανίστηκε προς τα τέλη της περασμένης δεκαετίας στους κινηματογράφους της χώρας μας.
Η ετερόκλητη νεανική παρέα απολαμβάνει τις διακοπές της στο Μεξικό ώσπου μια μέρα αποφασίζει την πραγματοποίηση ενός μοιραίου ταξιδιού στα βάθη της ζούγκλας με προορισμό ένα εγκαταλειμμένο αρχαίο οικοδόμημα των Μάγια σαν βαθμιδωτή πυραμίδα που δεν σημειώνεται στους επίσημους χάρτες. Με κίνητρο την εύρεση του αδερφού του Γερμανού της παρέας ο οποίος δεν επέστρεψε στο προβλεπόμενο διάστημα από το οικοδόμημα, οι νέοι εισέρχονται στην αφιλόξενη περιοχή και αυτό σηματοδοτεί το ξεκίνημα ενός ανείπωτου εφιάλτη. Πρώτα περικυκλώνονται από ντόπιους Μάγια που δεν τους επιτρέπουν να απομακρυνθούν από την πυραμίδα. Ύστερα οι ντόπιοι επιδεικνύουν τις άγριες διαθέσεις τους σκοτώνοντας έναν απ’ την παρέα. Τέλος οι νέοι πέρα από τους εχθρικούς ντόπιους θα βρεθούν αντιμέτωποι και με μια πρωτοφανή απειλή πάνω στην πυραμίδα όπου έχουν αποκλειστεί. Ένα τεραστίων διαστάσεων σαρκοβόρο και ηχομιμητικό φυτό που κατοικεί στα ερείπια, ετοιμάζεται να τους κατασπαράξει!
Το «The Ruins» βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Scott Smith που επιμελήθηκε και το σενάριο. Επίσης κυκλοφορεί και με διαφορετικά φινάλε σε uncut version.
Πρωτότυπο ως σύλληψη αλλά μέτριο στην εκτέλεση. Το «The Ruins» παρότι φαινόταν ότι πάει να κάνει την έκπληξη, αποδείχτηκε τελικά κατώτερο των περιστάσεων απογοητεύοντας αυτούς που περίμεναν περισσότερα όπως ο γράφων. Όχι ότι δεν έχει σασπένς και ένταση σαν ταινία, αλλά η έλλειψη φαντασίας και δημιουργικότητας στο σενάριο δεν αφήνει το φιλμ να εκτιναχτεί. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, ενώ το τερατώδες φυτό αποτελεί την αναμφισβήτητη ατραξιόν του έργου, παραδόξως δεν του δίνεται η απαραίτητη μερίδα του λέοντος κατά την εξέλιξη της δράσης. Συγκεκριμένα, το φιλμ προσπαθεί να μας σοκάρει συχνότερα με την σπαρακτική προσπάθεια των ηρώων να ανταπεξέλθουν σε κακουχίες που δεν σχετίζονται με την επικινδυνότητα του φυτού όπως η περιποίηση των τραυμάτων τους, η ψυχολογική τους κατάρρευση ή ο εγκλωβισμός τους στο οικοδόμημα από τους ντόπιους, παρά με τις κατεξοχήν επιθέσεις του φρικιαστικού φυτού. Με άλλα λόγια είναι σα να παίζεις Κουμ Καν, να σου κάθεται ο τζόκερ, κι εσύ να μην τον χρησιμοποιείς σωστά, χάνοντας τελικά την παρτίδα.
Σίγουρα σοκαριστήκαμε από την πολύ σκληρή σκηνή ακρωτηριασμού των κάτω άκρων ενός εκ των νεαρών αλλά δεν μπορείς να κερδίσεις το παιχνίδι αφήνοντας τον καλύτερο παίκτη σου υπερβολικά πολλή ώρα στον πάγκο. Η ύπαρξη λίγων ελληνικών φράσεων και τυπικών ελληνικών βρισιών σίγουρα θα διασκεδάσουν το ελληνικό κοινό. Η ταινία συνολικά όμως δεν φαίνεται να κερδίζει πολλές εντυπώσεις κι ας είναι επαρκής από τεχνική άποψη (π.χ. στα εφέ, στις ερμηνείες κ.α.).
Θετικά: Πρωτότυπη ιδέα, πρωτότυπο περιβάλλον δράσης, μερικές ιδιαίτερα shocking σκηνές, προσεγμένα εφέ, αξιοπρεπείς ερμηνείες.
Αρνητικά: Ανεπαρκής αξιοποίηση του τέρατος, εμφάνιση αρκετών κλισέ.
Συμπέρασμα: Φρέσκια ιδέα αλλά με χωλαίνουσα εξέλιξη και αυτοκτονική διάθεση.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- O ανατριχιαστικός και θελημένος ακρωτηριασμός των ποδιών ενός νέου.
- Οι χαβαλετζίδικες ελληνικές ατάκες που ακούμε στο φιλμ.