Το συγκεκριμένο βρετανικό φιλμ τρόμου που μπορείτε να απολαύσετε μέσα από το ελληνικό Netflix έρχεται από τον David Bruckner, έναν σκηνοθέτη που έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του με αξιόλογες ταινίες τρόμου του πιο πρόσφατου horror κινηματογράφου όπως The Signal, V/H/S και Southbound. Αναμφίβολα ο Bruckner έχει ταλέντο και ευρηματικότητα στη σκηνοθετική του προσέγγιση κάτι που φαίνεται όχι μόνο από τις προαναφερθείσες ταινίες αλλά και από το «The Ritual» που εξετάζουμε εδώ.
Στο «The Ritual» συναντάμε στοιχεία από διάφορες γνωστές ταινίες και μοτίβα τρόμου, στέρεα τοποθετημένα στην πλοκή. Λίγο από το μαγικό στοιχείο του «The Blair Witch Project», λίγο από το μοτίβο της «Καλύβας στο Δάσος», λίγο από τη σπλατεριά των παραδοσιακά βίαιων παρανοϊκών οικογενειών της μακρινής υπαίθρου. Σ’ αυτά προστίθεται και λίγη σκανδιναβική μυθολογία και έτοιμο το γλυκό.
Ένα αποτέλεσμα γενικά εύγευστο και συμπαθητικό αλλά όχι χωρίς προβλήματα. Διότι στον αντίποδα της σκηνοθετικής μαεστρίας στέκεται η σεναριακή προχειρότητα που γίνεται εμφανέστερη όσο πλησιάζουμε στην κορύφωση της ιστορίας και στις τελικές αποκαλύψεις. Το «The Ritual» διαθέτει στιγμές φρεσκάδας αλλά δεν είναι απαλλαγμένο από κλισέ και ευκολίες της τελευταίας στιγμής που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στο cinema τρόμου για να προχωρά η ροή των γεγονότων.
Το αρχικό σλόγκαν κατά την προώθηση της ταινίας ήταν «They should have gone to Vegas» αλλά λόγω του μακελειού από πυροβολισμούς στο Las Vegas την 1η Οκτώβρη του 2017, το σλόγκαν άλλαξε σε «They should have gone to Ibiza».
Πάντως το τελικό ισοζύγιο γέρνει σαφώς υπέρ της θετικής εικόνας. Ξεχωρίζει μεταξύ άλλων το πανέμορφο και επιβλητικό τοπίο των σκανδιναβικών βουνών και λόφων ενώ το πυκνό δάσος ενισχύει την αίσθηση απειλής που βαθμιαία απλώνεται και κυριεύει τους πρωταγωνιστές. Οι ερμηνείες των ψιλοαδιάφορων χαρακτήρων είναι ρεαλιστικές και οι διάλογοι συνηθισμένοι αποφεύγοντας τις υπερβολές και τα ρίσκα.
Τα ειδικά εφέ στέκονται επίσης σε καλά επίπεδα βοηθώντας στην ανάδειξη της απόκοσμης απειλής όταν τελικά αυτή αποκαλύπτεται στην ολότητά της. Αλλά και τα ηχητικά εφέ κάνουν δουλειά χτυπώντας πάντα στην κατάλληλη στιγμή ανεβάζοντας την αγωνία στα ύψη. Α, και για να μην το ξεχάσουμε, αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε πως το «The Ritual» αποτελεί μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου του 2011 του Βρετανού συγγραφέα Adam Nevill.
Συμπερασματικά λοιπόν, το «The Ritual» συνιστά μια καλή πρόταση και από τις πιο ενδιαφέρουσες τελευταίες καταχωρήσεις στο πεδίο του τρόμου του δικτύου Netflix (το οποίο μας συνηθίζει σε ποιοτικές παραγωγές γενικά). Σαφώς δεν είναι αριστούργημα αλλά έχει τη δυνατότητα να καθηλώσει τον θεατή στο μεγαλύτερο μέρος του όντας αληθινά ανατριχιαστικό σαν φιλμ.
Θετικά: Ατμοσφαιρικό πρώτο μέρος, εντυπωσιακή φωτογραφία από το φυσικό τοπίο, καλές ερμηνείες, προσεγμένα ειδικά εφέ, μερικές πολύ τρομακτικές σκηνές ευρηματικά σκηνοθετημένες.
Αρνητικά: Το σενάριο δεν αποφεύγει ορισμένα χτυπητά κλισέ και ευκολίες που ενεργούν εις βάρος της αληθοφάνειας και της φρεσκάδας. Επίσης οι χαρακτήρες δεν έχουν ικανοποιητική ανάπτυξη και δεν τραβούν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον του θεατή.
Συμπέρασμα: Αξιοπρεπής βρετανική παραγωγή τρόμου με πινελιές πρωτοτυπίας, επιβλητικό τοπίο και πλούσιο σασπένς. Κάποιες σεναριακές (κυρίως) κακοτοπιές όμως της στερούν την πολυπόθητη απογείωση.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η πρώτη σκηνή με το θάνατο ενός φίλου των πρωταγωνιστών στο μίνι μάρκετ.
- Το εφιαλτικό ξύπνημα των ηρώων μέσα στην εγκαταλειμμένη καλύβα στο δάσος.
- Η θέαση μιας απόκοσμης φιγούρας μέσα στο δάσος κατά τη διάρκεια της μέρας που φαίνεται να κινείται προς τον πρωταγωνιστή.
- Η απεικόνιση του τρομακτικού πλάσματος στην ολότητά του που γίνεται προς το φινάλε.