Σ’ αυτό το βρετανικό φιλμάκι τρόμου μεταφερόμαστε στην εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και στα εφιαλτικά χαρακώματα. Μια ομάδα Βρετανών στρατιωτικών κάπου στο δυτικό μέτωπο καταλαμβάνει ένα γερμανικό χαράκωμα αναμένοντας ενισχύσεις. Εκεί αιχμαλωτίζει έναν Γερμανό στρατιώτη ο οποίος τους προειδοποιεί για μια σατανική δύναμη που ελλοχεύει στον χώρο και τρελαίνει τους στρατιώτες ωθώντας τους στην αλληλοσφαγή. Αρχικά οι Βρετανοί δεν παίρνουν στα σοβαρά την προειδοποίηση του Γερμανού και παραμένουν στην περιοχή. Σταδιακά όμως μια σειρά περίεργων συμβάντων οδηγούν τους στρατιώτες στην παράνοια. Πλέον κανείς τους δεν είναι ασφαλής σ’ αυτό τον καταραμένο χώρο όπου πτώματα κείτονται σε σωρούς ενώ άλλα έχουν ξεσκιστεί από συρματοπλέγματα. Ο αλληλοσκοτωμός δεν αργεί να επέλθει.
Δυστυχώς όσο γοητευτική κι αν ακούγεται η υπόθεση το φιλμ κινείται στη μετριότητα σχεδόν παντού. Ερμηνείες, σκηνοθεσία, σενάριο αδυνατούν να βγουν από το τέλμα της μετριότητας κατεβάζοντας έτσι τα standards κατά πολύ. Ενώ από την εξέλιξη των γεγονότων περιμένουμε κάποια ενδιαφέρουσα αποκάλυψη που θα μας συγκλονίσει, οι απαντήσεις που έρχονται μοιάζουν γενικά ανολοκλήρωτες και προχειροφτιαγμένες όχι όμως και εντελώς αδιάφορες αφού τελικά ένα μηνυματάκι καταφέρνουν να το περάσουν. Βασικό πρόβλημα του «Deathwatch» είναι ο νωχελικός του ρυθμός με αρκετές μεταπτώσεις στην διατήρηση του ενδιαφέροντος.
Αρχικά ο δημιουργός του «Deathwatch» επιθυμούσε να ονομάσει το φιλμ «The Third Part of Man» για να τονίσει πώς ο πόλεμος αφαιρεί την ανθρωπιά από τους ανθρώπους κατά το ένα τρίτο.
Συχνά αισθανόμαστε ότι ορισμένες πράξεις των ηθοποιών γίνονται αχρείαστα και χωρίς να προκύπτει ουσιώδες αποτέλεσμα από πλευράς ικανοποίησης του θεατή. Ο κώδων της βαρεμάρας χτυπάει επικίνδυνα συχνά. Βέβαια το τελικό προϊόν δεν είναι κλούβιο, αφού το φιλμ περιέχει κάποιες δυνατές σκηνές, σχετιζόμενες περισσότερο με τα αισθήματα απόγνωσης των στρατιωτών αλλά και με το gore. Μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα υπάρχει αλλά δεν πρόκειται και για κάτι ιδιαίτερο. Επιπρόσθετες, φευγαλέες τρομάρες μάς συγκρατούν στη θέση μας για να δούμε το φιλμ μέχρι το τελείωμά του.
Σίγουρα έχουμε παρακολουθήσει πολύ ανώτερες ταινίες τρόμου του ευρωπαϊκού κινηματογράφου από το άνισο «Deathwatch». Δυστυχώς ο συνδυασμός πολεμικής και τρομακτικής θεματολογίας δεν καρποφόρησε σε τούτη την προσπάθεια. Παρόμοιου στιλ ταινίες όπως το «The Bunker» ή το cult «The Keep» μάλλον θα σας ικανοποιήσουν περισσότερο.
Θετικά: Σποραδικές στιγμές έντονης και κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας, περιστασιακές τρομάρες, ενδιαφέρον και ασυνήθιστο πεδίο δράσης.
Αρνητικά: Οφθαλμοφανείς αδυναμίες στη σκηνοθεσία και στο σενάριο, μέτριες ερμηνείες, ορισμένες ακατανόητες ενέργειες των πρωταγωνιστών, αργός ρυθμός.
Συμπέρασμα: Άνιση προσπάθεια που στόχευε στην δημιουργική ανάμειξη horror και πολεμικών στοιχείων αλλά τα κατάφερε μόνο μερικώς, αφήνοντας ουκ ολίγα παράπονα.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η επίθεση ενός καμουφλαρισμένου με λάσπη Γερμανού σ’ έναν βρετανό στρατιώτη. Καλογυρισμένη σκηνή της οποίας ο τρόμος ενισχύεται από slow motion λήψεις.
- Το αιματηρό ξέσκισμα ενός αξιωματικού από συρματοπλέγματα.
- Η ανατριχιαστική σκηνή όπου μερικά ποντίκια γευματίζουν με τα πόδια ενός ζωντανού ακόμα στρατιώτη.