Τρόμος σε υποθαλάσσιο περιβάλλον; Εντός υποβρυχίου; Γιατί όχι; Σίγουρα αποτελεί ασυνήθιστο πεδίο δράσης για ταινίες τρόμου αλλά αυτός ήταν ένας από τους λόγους που με παρακίνησαν να δω το «Below». Η υπόθεση επικεντρώνεται στην δραματική περιπέτεια που βιώνει το πλήρωμα του αμερικανικού υποβρύχιου U.S.S. Tiger Shark στη μέση του Ατλαντικού κατά τη διάρκεια του ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Το υποβρύχιο διέσωσε τρεις επιζώντες ενός νοσοκομειακού πλοίου που βυθίστηκε και λίγο αργότερα καταδιώκεται από ένα εχθρικό γερμανικό πλοίο το οποίο θα επιφέρει σημαντικές ζημιές στο Tiger Shark. Όμως τα δυσάρεστα δεν σταματούν εδώ για τους επιβαίνοντες. Μια σειρά παράξενων συμπτώσεων καθώς και απόκοσμων, ανατριχιαστικών ήχων θα διαταράξει περαιτέρω την ψυχική κατάσταση του πληρώματος. Ορισμένοι αρχίζουν να επιδεικνύουν ανησυχητικά αλλόκοτη συμπεριφορά ενώ ο φόβος κυριεύει αρκετούς με αβέβαια αποτελέσματα για τη μοίρα του υποβρυχίου.
Η ταινία ξεκινάει καλά και από πολύ νωρίς διατηρεί το ενδιαφέρον μας χωρίς νεκρά διαστήματα. Σύντομα η ιστορία περιπλέκεται όμορφα με σημαντικές ανατροπές και νέα συνταρακτικά δεδομένα διατηρώντας το αρχικό ενδιαφέρον. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία χαρακτήρων οι οποίοι διαχωρίζονται μεταξύ των περισσότερο ορθολογιστών που προσπαθούν να ερμηνεύσουν την άσχημη θέση τους με βάση τη λογική και αυτών που καταφεύγουν σε μεταφυσικού τύπου προσεγγίσεις μυστικιστικού χαρακτήρα. Αυτή η αντίθεση φαίνεται να λειτουργεί αποτελεσματικά στο «Below» και αποτελεί βασικό άξονα εξέλιξης των γεγονότων. Η φύση της ταινίας είναι τέτοια που αναγκάζει συχνά τον θεατή να κάνει σε εικασίες για το τι συμβαίνει. Όλη αυτή η αλλόκοτη κατάσταση με τις ψυχολογικές επιπτώσεις στο πλήρωμα οφείλεται απλώς στην δραματική επιρροή του κλειστού χώρου, του απόκοσμου βυθού και της απειλής του γερμανικού πλοίου που τους κυνηγά ή υπάρχει κάτι πέρα από την πεζή πραγματικότητα που αγγίζει το πεδίο της μεταφυσικής;
Ορισμένες λήψεις πραγματοποιήθηκαν σε πραγματικό υποβρύχιο εποχής ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Το φιλμ διαθέτει επίσης ωραία φωτογραφία με πολλά σκοτεινά πλάνα στους χώρους του υποβρυχίου και του γύρω βυθού ενώ καταφέρνει να διατηρεί μια γενικότερα σκοτεινή και καταθλιπτική ατμόσφαιρα με την οποία μπορούμε ως θεατές να ταυτιστούμε, ενίοτε και να τρομάξουμε. Σε αξιοπρεπή επίπεδα βρίσκονται και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών και κυρίως των τριών βασικότερων χαρακτήρων που ενσαρκώνουν οι Matthew Davis (Tigerland), Bruce Greenwood (I, Robot) και Olivia Williams (The Sixth Sense). Γενικά το όλο στήσιμο και η νευρωτική συμπεριφορά του πληρώματος φέρνει στο νου το γερμανικό πολεμικό έπος «Das Boot» του 1981, αλλά σαφώς προσαρμοσμένο σε horror πλαίσια. Άλλοι το χαρακτήρισαν μείξη του πολεμικού φιλμ «U-571» (2000) και του κλασικού «Poltergeist» (1982) του Tobe Hooper.
Το μειονέκτημα του «Below» εντοπίζεται κυρίως στις τελικές αποκαλύψεις του και στον αργό ρυθμό από τη μέση και μετά όπου αρχίζει να κουράζει αισθητά. Μάλλον περιμέναμε ποιοτικότερη και πιο εμπνευσμένη εξέλιξη με βάση τα όσα είχαμε παρακολουθήσει μέχρι τότε και με ζωηρότερο ρυθμό. Πάντως το μεγαλύτερο μέρος του φιλμ μπορούμε να το απολαύσουμε εύκολα. Ας μην ξεχνάμε ότι το «Below» ούτε πολυδιαφημίστηκε ούτε διέθετε τον super προϋπολογισμό για να αφήσει μεγαλύτερες υποσχέσεις, περνώντας λίγο στο «ντούκου». Με αυτό το σκεπτικό και κρίνοντας το φιλμ συνολικά, σαφώς μένουμε ικανοποιημένοι αλλά όχι πλήρως.
Θετικά: Κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, ενδιαφέρουσες ανατροπές, αξιόλογη ποικιλία χαρακτήρων, σκοτεινή φωτογραφία ταιριαστή με το όλο κλίμα φόβου που διαμορφώνεται.
Αρνητικά: Σεναριακή κοιλιά από ένα σημείο κι έπειτα, βασανιστικά αργός ρυθμός που κουράζει.
Συμπέρασμα: Ενδιαφέρον φιλμ τρόμου με πρωτότυπο περιβάλλον δράσης και έντονα κλειστοφοβική ατμόσφαιρα. Θα μπορούσε να τα πάει ακόμα καλύτερα.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η απότομη σκηνή όπου μερικά μέλη του πληρώματος έχουν βγει εκτός υποβρυχίου για να διορθώσουν μια βλάβη και συναντούν εντελώς αναπάντεχα…σαλάχια.
- Η ανατριχιαστική σκηνή που ένας από τα μέλη του πληρώματος κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη όμως αυτό που βλέπει δεν είναι και τόσο φυσιολογικό!