Hellraiser (Χελρέιζερ) Review

Ίσως η καλύτερη σκηνοθετική δουλειά του Clive Barker. Ο παραγωγικός συγγραφέας τρόμου αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να σκηνοθετήσει το ίδιο του το σύγγραμμα The Hellbound Heart που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε με τον επιβλητικό τίτλο «Hellraiser». O Barker μας ταξιδεύει σ’ έναν εφιαλτικό κόσμο πόνου, ηδονής και φαντασίας μέσα από μια ταινία αρκετά διαφορετική απ’ ό, τι είχαμε συνηθίσει μέχρι τότε. Παράλληλα εδραίωσε άλλον έναν super «κακό» στο σινεμά τρόμου που ακούσει στο όνομα Pinhead, την ηγετική φυσιογνωμία των δαιμονικών Cenobites.

Η ιστορία εκτυλίσσεται κατά βάση στο νέο σπίτι του Larry (Andrew Robinson) και της δεύτερης συζύγου του Julia (Clare Higgings) όπου μετακομίζουν ελπίζοντας σ’ ένα καλύτερο μέλλον. Συχνά πυκνά δέχονται και επισκέψεις από την έφηβη κόρη του Larry, την Kirsty (Ashley Laurence) η οποία δεν φαίνεται να πολυσυμπαθεί τη μητριά της. Πριν απ’ αυτά έχουμε δει στο ξεκίνημα έναν άνδρα να αγοράζει από έναν εξωτικό πωλητή ένα παράξενο κουτί-παζλ το οποίο όταν το βάζει σε λειτουργία με τελετουργικό στιλ, αρχίζει να του ξεσκίζει τις σάρκες στέλνοντάς τον σ’ έναν κόσμο πόνου και ηδονής, φρουρούμενου από τους δαίμονες Cenobites.

Σημαντική επιτυχία γνώρισε το «Hellraiser» και στο box office με έσοδα 14.564.027 δολάρια από ένα budget περίπου 1.000.000 δολαρίων. Φυσικά η επιτυχία έφερε και τα αναμενόμενα sequels (8 παρακαλώ!) άνισης ποιότητας όμως.

Κάποια στιγμή το σενάριο ενώνει τις δύο ιστορίες με τον μυστηριώδη άντρα που εξαφανίστηκε να είναι τελικά ο κακοποιός αδερφός του Larry ονόματι Frank και να έχει δραπετέψει από τον σαδιστικό κόσμο του αλλόκοτου κύβου. Επιπλέον πρόκειται να επανέλθει δριμύτερος στη ζωή (αν και αρκετά παραμορφωμένος) όταν το αίμα του αδερφού του ξαναζωντανεύει το σώμα του το οποίο όμως βρίσκεται σε ημιτελή κατάσταση και χρειάζεται ανθρώπινο αίμα για να επανέλθει πλήρως. Τον σατανικό ρόλο προσκόμισης ανυποψίαστων θυμάτων αναλαμβάνει η Julia και πρώην ερωμένη του Frank Αλλά για πόσο θα κρατούν κρυφό το μυστικό τους η Julia και ο Frank; Και για πόσο θα κρύβεται ο Frank από τους Cenobites;

Πάνω σ’ αυτό το σύνθετο αλλά ελκυστικό σενάριο πλάθει την ταινία του ο Clive Barker έχοντας στη διάθεσή του ένα αξιόλογο cast με όρεξη για δουλειά και μπόλικη φρεσκάδα. Υπάρχουν αξιομνημόνευτες σκηνές ανθολογίας όπως η πρώτη εμφάνιση του Frank μετά την αναζωογόνηση του από το αίμα του αδερφού του στη σοφίτα όπου τα εντυπωσιακά εφέ πείθουν ότι βλέπουμε ταινία του 21ου αιώνα και όχι του 1987. Κρίμα όμως που η ποιότητα των ειδικών εφέ πέφτει κατακόρυφα στις τελικές σεκάνς. Υπάρχει η σαγηνευτική Clare Higgings αποδίδοντας άψογα τον ρόλο της αχόρταγης συζύγου που δεν διστάζει να φτάσει στο φόνο προκειμένου να ξανανιώσει τις χαρές του κρυφού εραστή της επαναφέροντάς τον στον κόσμο των ζωντανών.

Υπάρχουν φυσικά και οι απόκοσμοι Cenobites των οποίων η παρουσία προσδίδει μια άκρως μεταφυσική χροιά στο φιλμ εισάγοντας και πινελιές σαδομαζοχισμού. Ο εξέχων Pinhead με το χλωμό φαλακρό κεφάλι γεμάτο ανατριχιαστικές βελόνες αναμφίβολα δεσπόζει στο τοπίο χτίζοντας το δικό του θρύλο στη σκηνή του τρόμου. Αν ο Barker απέφευγε ορισμένες αφελείς ιδέες προς το φινάλε και βελτίωνε τα εφέ, τότε θα μιλούσαμε μάλλον για αριστούργημα. Αναμφισβήτητα όμως το «Hellraiser» παραμένει μια σπουδαία ταινία fantasy horror με μεγάλη ιστορική αξία καθώς έδωσε έναν ανανεωτικό αέρα στη σκηνή σε μια εποχή αβεβαιότητας. Φυσικά, μία είναι η φράση με την οποία οφείλει να κλείσει αυτή η κριτική: He’ll tear your soul apart…

Θετικά: Φρέσκια και πρωτότυπη ιδέα, τολμηρή σκηνοθεσία, πλούσιο αιματοκύλισμα, καλές ερμηνείες, εντυπωσιακοί και πρωτότυποι δαίμονες με μπροστάρη τον θρυλικό Pinhead.

Αρνητικά: Λίγες σεναριακές κακοτεχνίες, κάποια ανεπαρκή εφέ προς το τέλος του έργου.

Συμπέρασμα: Η πρώτη και καλύτερη ταινία τρόμου του Hellraiser franchise που ανέδειξε έναν ακόμα κλασικό κακό του horror κινηματογράφου.

Βαθμός:

Gore: