Αποκρουστικό για μερικούς, απολαυστικό για κάποιους άλλους το «Maniac» σίγουρα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο από κανέναν. Ο σπουδαίος Joe Spinell (The Godfather, Rocky κλπ.) ενσαρκώνει τον πιο αντιπαθητικό και ενοχλητικό χαρακτήρα της καριέρας του. Όλο το «Maniac» κινείται πάνω στη νοσηρή διαδρομή που χαράσσει ο ψυχοπαθής δολοφόνος Frank Zito. Ορμώμενος από τα παιδικά του ψυχικά τραύματα και με ιδιαίτερη προτίμηση στις νεαρές γυναίκες, ο μανιακός αντιήρωας σκοτώνει ανηλεώς όποιο θύμα σταμπάρει με τον πλέον βάναυσο τρόπο. Επίσης το scalp των θυμάτων του καταλήγει διακοσμητικό στοιχείο των κούκλων βιτρίνας που έχει στην κατοχή του. Μπρρρ…
Το φιλμ έχει σαφώς προσωπικό χαρακτήρα και καμία στιγμή δεν ξεφεύγει από τον αρρωστημένο κόσμο του μανιακού Frank. Οι παρανοϊκοί μονόλογοί του συμπληρώνουν τον διεστραμμένο χαρακτήρα του αλλά τίποτα δεν φτάνει σε νοσηρότητα τα αποτρόπαια εγκλήματά του. Ο Frank μπορεί να παραπλανεί τα θύματά του παρουσιάζοντας αρχικά ένα συμπαθητικό προφίλ, αυτό του λάτρη των καλών τεχνών κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τους, για να μετατραπεί σε ανήμερο θηρίο στο κατάλληλο timing σπέρνοντας τον θάνατο.
Μπορεί η υπόθεση να μην έχει βάθος, μπορεί το θέαμα να είναι δυσάρεστο –κυρίως για το γυναικείο κοινό– αλλά πέρα από τις κατηγορίες για μισογυνισμό, το «Maniac» διαθέτει ρεαλισμό, ωμότητα, νοσηρή σκηνοθεσία και αποτυπώνει πειστικά στην οθόνη μας το προφίλ πραγματικών serial killers που έχουν κατά διαστήματα διαταράξει την ηρεμία του ηθικού, πολιτισμένου κόσμου. Αρκεί μια ματιά στα γουρλωμένα, φλογερά μάτια του Frank για να πειστείτε για την παραφροσύνη του και το δολοφονικό του μένος. Λες και ήταν φτιαγμένος για αυτό το ρόλο…
Στην ελληνική αγορά η ταινία έχει κυκλοφορήσει και με τον τίτλο «Μανιακός Δολοφόνος». Επίσης το «Maniac» επρόκειτο να συνοδευτεί και από ένα τραγούδι με τον ίδιο τίτλο κάτι που τελικά δεν έγινε με το συγκεκριμένο κομμάτι να παίρνει το δρόμο για την ταινία «Flashdance» του 1983 ύστερα από το απαραίτητο λίφτινγκ βεβαίως…
Αξίζει να σημειωθεί ότι πίσω από τα ειδικά εφέ βρίσκεται ο «μετρ» Tom Savini ο οποίος μάλιστα υποδύεται και ένα από τα θύματα του μανιακού σε μία από τις πιο αποκρουστικές σκηνές του παγκόσμιου κινηματογράφου όπου η διάλυση κεφαλιού έχει την τιμητική της! Τέτοια έκρηξη κεφαλιού από καραμπίνα σπάνια συναντάμε σε ταινία. Αυτό είναι ένας ακόμα λόγος για τον οποίο οφείλει ο ψαγμένος λάτρης της horror σκηνής να παρακολουθήσει το «Maniac». Η ατμόσφαιρα σήψης και παρακμής είναι πανταχού παρούσα. Το φινάλε προσθέτει τις ιδανικές νότες σουρεαλισμού αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα για το sequel που δυστυχώς δεν ήρθε ποτέ αφού ο Joe Spinell μας άφησε οριστικά το 1989. Σίγουρα μιλάμε για ένα από τα κορυφαία slasher όλων των εποχών αν και η ταινία θαρρώ πως είναι κάτι παραπάνω από ένα τυπικό slasher. Μην την χάσετε αν θέλετε να έχετε δει κάθε πλευρά του προκλητικού σινεμά.
Θετικά: Νοσηρή και παρακμιακή ατμόσφαιρα, φοβερή ερμηνεία του Spinell στο ρόλο του μανιακού, αποτρόπαιοι φόνοι, ρεαλιστικά εφέ, σουρεαλιστικό φινάλε.
Αρνητικά: Το ενοχλητικό θέμα με υποψίες μισογυνισμού και υπέρμετρου σαδισμού έχει προκαλέσει αποστροφή σε πολύ κόσμο. Για κάποιους όμως δεν είναι καν αρνητικό αλλά η συνταγή της επιτυχίας του φιλμ.
Συμπέρασμα: Must για τους φίλους του παλιού, καλού slasher. Γενικά πρόκειται για μια ταινία που δεν χαρίζει κάστανα και θέλει πολλή ψυχική αντοχή για να «χωνευτεί».
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η αγωνιώδης σεκάνς που ο μανιακός κυνηγά μια νεαρή γυναίκα στο μετρό και ύστερα στις τουαλέτες!
- Η μνημειώδης σκηνή ανατίναξης κεφαλιού μετά από πυροβολισμό καραμπίνας όπου τα κατακόκκινα ζουμιά πιτσιλάνε αφειδώς την οθόνη μας! Η εν λόγω σκηνή αηδίασε τόσο πολύ μερικούς κριτικούς που ένας απ’ αυτούς αποχώρησε από τον κινηματογράφο λέγοντας σε μια τηλεοπτική εκπομπή ότι το φιλμ δεν θα μπορούσε ποτέ να «απολυτρωθεί» από την βία του. Αυτά είναι!
- Το άρρωστο, σουρεαλιστικό και επίσης ιδιαίτερα αιματηρό φινάλε που κινείται μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας.