Link (Λινκ, ο τρόμος) Review

Άλλη μια ταινία τρόμου που χρησιμοποιεί ένα ζώο ως «κακό» της υπόθεσης. Αυτή τη φορά ο «ταραχοποιός» είναι ένας συμπαθέστατος αλλά ταυτόχρονα διαβολικά ευφυής ουρακοτάγκος με λατρεία για τη φωτιά. Ο περιβόητος πίθηκος Link λοιπόν έρχεται μέσα από το παρόν βρετανικό φιλμ για να μας προσφέρει ένα ευχάριστο θέαμα που παντρεύει τον τρόμο με το χαβαλέ σ’ ένα ευχάριστο και ευκολοχώνευτο μείγμα.

Η δράση εκτυλίσσεται κυρίως σε μια απομονωμένη κατοικία της υπαίθρου, σχεδόν στο χείλος ενός γκρεμού, πέρα από τον οποίο απλώνεται μια όμορφη άγρια θάλασσα. Περίεργο μέρος για τέτοιου είδους φιλμ ή μήπως όχι; Η νεαρή φοιτήτρια Jane επισκέπτεται το απομονωμένο σπίτι του καθηγητή της στη ζωολογία Steven Phillip για να τον βοηθήσει στα πειράματά του και να αποκτήσει νέες γνώσεις. Εκεί την υποδέχεται ο ουρακοτάγκος Link σε ρόλο μπάτλερ και στην αρχή όλα δείχνουν να κυλούν ομαλά. Μετά από κάποια πειράματα όμως και αφού ο Dr Phillip ενημερώνει την Jane ότι θα πάει να πουλήσει έναν από τους χιμπατζήδες του σπιτιού του στην πόλη…ο καθηγητής εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Ένας συνεργάτης του που έχει έρθει για να πάρει τον Link, όχι με τις καλύτερες διαθέσεις, κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Ο Link αντιστέκεται δυναμικά και σύντομα θα εξελιχθεί σε μια μεγάλη απειλή. Εγκλωβίζει την Jane στο σπίτι, καταστρέφει τα τηλεφωνικά καλώδια και ορμάει με δολοφονικές διαθέσεις σε οποιονδήποτε πλησιάσει στην περιοχή.

Το «Link» είναι κατ’ αρχήν ένα φιλμ που προβάλλει την ευφυΐα των πιθήκων ενημερώνοντας το κοινό του για την ευρεία γκάμα δραστηριοτήτων που μπορούν να αναλάβουν τα συμπαθή πρωτεύοντα μέσω της κατάλληλης εκπαίδευσης. Όλες σχεδόν οι σκηνές που οι πίθηκοι του Dr Phillip αναλώνονται σε σπιτικές εργασίες είναι απολαυστικές μαζί με τα υπόλοιπα καμώματά τους. Έχει πλάκα να βλέπεις πιθήκους να κάνουν τεστ IQ, να κουβαλούν αποσκευές σε ρόλο groom, να βοηθούν στο σερβίρισμα φαγητού και ποτού, να ντύνονται με κουστούμια, να παίζουν στην αυλή σαν μικρά παιδιά και άλλα τέτοια ωραία. Επειδή όμως μια ταινία που εντάσσεται στην κατηγορία του τρόμου πρέπει να αξιολογείται σε αυτό το πλαίσιο ας δούμε τι τρομακτικό μπορούμε να αποκομίσουμε από το συγκεκριμένο φιλμ. Σίγουρα ένα στοιχείο είναι η βαθμιαία «μεταμόρφωση» του Link από ένα φιλικό και εξυπηρετικό πλάσμα σε δεινό φονιά (για τα standards ουρακοτάγκου πάντα!) γεμάτο ευφυΐα και μεθοδικότητα. Ο σταδιακός περιορισμός της Jane στο σπίτι και όλες οι απειλητικές ενέργειες του Link είναι ενδεικτικά της προαναφερθείσας κατάστασης.

Αρχικά ο ρόλος του Dr Phillip ήταν να δοθεί στον Anthony Perkins.

Το φυσικό περιβάλλον τελικά βοηθάει στο να γίνει η ταινία πιο τρομακτική με τους απότομους βράχους του γκρεμού, τα μυστικά περάσματα από το σπίτι προς τις βραχώδεις ακτές της θάλασσας, την απομόνωση που προσφέρει η μακρινή επαρχία και τα κοντινά χωράφια όπου καραδοκούν άγρια σκυλιά φύλακες. Χείρα βοηθείας προσφέρει και η ζωηρή, αγωνιώδης μουσική αυξάνοντας το σασπένς όταν η δολοφονική μανία του Link έχει πάρει μπρος για τα καλά. Βέβαια η βίαιη συμπεριφορά του Link δεν συνοδεύεται από την απαραίτητη ποσότητα αιματοκυλίσματος με αποτέλεσμα να είναι αρκετά διακριτική από οπτικής πλευράς κι αυτό αποδυναμώνει κάπως την ταινία. Ερμηνευτικά ο Terence Stamp στο ρόλο του Dr Phillip στέκεται καλύτερα από όλους τους συμμετέχοντες αν και σίγουρα στο φιλμ τη δόξα κλέβουν οι πίθηκοι και ειδικά ο δαιμόνιος Link. Το φινάλε είναι ικανοποιητικό αφήνοντας τα απαραίτητα υπονοούμενα…

Θετικά: Ένας αληθινά απειλητικός και διαβολικά ευφυής ουρακοτάγκος, η έντονη μουσική που συνοδεύει τις σκηνές με σασπένς, η όμορφη φωτογραφία του φυσικού περιβάλλοντος.

Αρνητικά: Η διακριτική απεικόνιση της βίας, η καθυστέρηση έναρξης της δράσης.

Συμπέρασμα: Βλέποντας το Link θα περάσετε καλά αλλά ταυτόχρονα μπορεί και να προβληματιστείτε για την ειλικρίνεια της υπακοής των κατοικίδιών σας. Πόσο απρόβλεπτα θα μπορούσαν άραγε να συμπεριφερθούν αν τους δοθούν αφορμές; Ας μην το σκεφτόμαστε καλύτερα…

Βαθμός:

Gore: