Άλλο ένα cult slasher από την ένδοξη εποχή των πρώιμων 80’s τότε που το είδος παρήγε μια σειρά γνήσιων, δυναμικών ταινιών που σόκαραν. Το «The Prowler» έχει μείνει στην ιστορία όχι για το σενάριό του που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο ή διαφορετικό από τα σενάρια των συγγενών ταινιών, αλλά για τα φοβερά εφέ του μάστορα Tom Savini. Πράγματι ο Αμερικανός «εφετζής» ευρισκόμενος σε εξαιρετική φόρμα, παραδίδει ορισμένα από τα πιο ρεαλιστικά εφέ της καριέρας του προσδίδοντας αληθοφάνεια και διαχρονικότητα στο «The Prowler», το οποίο από άποψη απεικόνισης βίας συναγωνίζεται άνετα οποιοδήποτε slasher της περιόδου.
Το φιλμ ξεκινά με αληθινά πλάνα από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και συγκεκριμένα από την επιστροφή των Αμερικάνων στρατιωτών στην πατρίδα τους μέσα σ’ ένα κλίμα πανηγυρισμών. Εκείνη τη στιγμή πληροφορούμαστε μέσω ενός γράμματος και το χωρισμό ενός στρατιώτη από την αγαπημένη του ονόματι Rosemary η οποία δεν άντεξε την εκτεταμένη χρονικά μοναξιά. Τη βραδιά του πάρτι αποφοίτησης από το Πανεπιστήμιό της η κοπέλα και ο νέος της σύντροφος δολοφονούνται βάρβαρα από έναν μασκοφόρο φονιά κι από τότε δεν ξανάγινε χορός αποφοίτησης. Μετά από 35 χρόνια όμως η παράδοση σπάει και ο χορός λαμβάνει χώρα κανονικά στην περιοχή. Κι όπως ήταν εύκολο να προβλεφτεί, ο μανιακός δολοφόνος ξαναχτυπά, εξολοθρεύοντας όσους νέους βρίσκονται στο στόχαστρο του.
Τετριμμένα πράγματα αλλά πλήρως απολαυστικά. Ο φονιάς μπορεί να μην αποτελεί την κλασική φιγούρα όπως ο Michael Mayers ή ο Jason Voorhees για παράδειγμα, αλλά δεν είναι και αδιάφορος. Το συνολικό του σουλούπι, απαρτιζόμενο από στρατιωτική στολή, κράνος, κυνηγετικό όπλο, ξιφολόγχη και δίκρανο προμηνύουν μεγάλη σφαγή και εξασφαλίζουν την διασκέδαση του φανατικού slasher-άκια. Από την πληθώρα φονικών ξεχωρίζει ένας φόρος τιμής στην περίφημη σκηνή του ντους από το «Ψυχώ» (μόνο που εδώ χρησιμοποιείται το δίκρανο ως φονικό όπλο αντί για μαχαίρι), ένα όχι και τόσο ρεαλιστικό αλλά ανατριχιαστικό «πέρασμα» ξιφολόγχης σε κρανίο από πάνω προς τα κάτω και μια σοκαριστική διάλυση κεφαλιού! Ως πρωταγωνιστές (α ναι πρέπει να βρεθούν κάποιοι) έχουν οριστεί ο βοηθός του τοπικού σερίφη και μια νεαρή φοιτήτρια που ερευνούν την κατάσταση ανήσυχοι ότι ο δολοφόνος πρόκειται να επιστρέψει στον τόπο του εγκλήματος. Αδιάφοροι και οι δύο αλλά ποιος νοιάζεται με τέτοιο αιματηρό θέαμα; Αυτό διεκδικεί μάλλον το ρόλο του πρωταγωνιστή! Προς το τέλος που η αγωνία κλιμακώνεται, το φιλμ γίνεται ακόμα καλύτερο παρότι η ταυτότητα του φονιά δεν είναι δύσκολο να προσδιοριστεί.
Με εξαίρεση τη σκηνή αποκάλυψης της ταυτότητας του φονιά, η φιγούρα του στην υπόλοιπη διάρκεια παίζεται από τον βοηθό σκηνοθέτη του φιλμ, Peter Guiliano.
Οι λάτρεις του slasher επιβάλλεται να την δουν –όσοι τουλάχιστον δεν το έχουν κάνει- αλλά η ταινία προσφέρεται και για τους οπαδούς του ακραίου κινηματογράφου γενικότερα, λόγω των λεπτομερών βίαιων σκηνών, μια ευγενική χορηγία του άρχοντα των αιματηρών εφέ Tom Savini. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος θεωρεί τη δουλειά που έκανε για το «The Prowler» ως την καλύτερη της καριέρας του.
Θετικά: Η βαρβαρότητα των φονικών, η αναμενόμενα πετυχημένη συνεισφορά του Tom Savini στην κατασκευή των ειδικών εφέ.
Αρνητικά: Η προβλεψιμότητα.
Συμπέρασμα: Must για τους slasherάκηδες, καλή επιλογή για τους φίλους του ακραίου gore αλλά και της αμεσότητας των 80s γενικότερα στον χώρο του τρόμου.
Βαθμός:
Gore:
👆 Οι καλύτερες σκηνές (spoilers):
- Η δολοφονία μιας κοπέλας με το δίκρανο στη μπανιέρα. Απλά ένα από τα πολλά δείγματα της επιρροής του Alfred Hitchcock στο cinema τρόμου.
- Το κάρφωμα για πέρα ως πέρα του κεφαλιού ενός άτυχου άνδρα από την ξιφολόγχη του μανιακού με κατεύθυνση από πάνω προς τα κάτω! Πολύ σκληρή σκηνή!
- Η αγωνιώδης σεκάνς με την πρωταγωνίστρια να κρύβεται σ’ ένα δωμάτιο με έπιπλα καλυμμένα από λευκά σεντόνια και τον μανιακό να την αναζητεί χρησιμοποιώντας το δίκρανο, φανερά εκνευρισμένος!
- Η φρικιαστική ανατίναξη κεφαλιού που θα σας στείλει τα μυαλά πακέτο να τα ξαναφορέσετε!